Περιοχή Καρδίτσας
Περιοχή Καρδίτσας
Στον εύφορο θεσσαλικό κάμπο λίγο πριν αναλάβουν τα ηνία η οροσειρά των Αγράφων και της Πίνδου βρίσκεται ο νομός Καρδίτσας. Η ομώνυμη πρωτεύουσα με ιστορία που χάνεται στο χρόνο γίνεται το 1943 η πρώτη ελεύθερη πόλη της Ευρώπης. Μπορεί σε έναν συμβατικό τουριστικό οδηγό να μην αποκαλύπτονται όλες οι ιδιαιτερότητες του τόπου, στην περιοχή όμως δεσπόζουν ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Η “Κοιμωμένη των Αγράφων”, μια οροσειρά με τέτοιο σχήμα που δίνει την εντύπωση μιας γυναίκας που κοιμάται και η λίμνη Πλαστήρα αποτελούν δύο εξαίρετα παραδείγματα φυσικής ομορφιάς. Η Θεσσαλία επίσης αποτελείται από ένα μωσαϊκό ανθρώπων και φυλών που διατηρούν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα τις παραδόσεις τους και αξίζει να τους γνωρίσουμε.
Στα βουνά βρίσκουμε τους Βλάχους, Σαρακατσάνους, Χασιώτες και Αντιχασιώτες. Στη διατροφή τους κυριαρχεί το γάλα, το σπιτικό ψωμί, η μαρμελάδα και οι πίτες. Στις δε κρύες μέρες του χειμώνα, δεν λείπει από το τραπέζι ο καυτός τραχανάς τριμμένος με μπόλικο τυρί. Η πατροπαράδοτη ασχολία με την τυροκομία δημιούργησε την ΠΟΠ Γραβιέρα Αγράφων, το πρώτο βελτιωμένο ελληνικό σκληρό τυρί. Στον κάμπο συναντούμε τους Καραγκούνηδες των οποίων η τοπική κουζίνα ήταν πάντα λιτή και περιελάμβανε κυρίως χόρτα, γαλακτοκομικά, δημητριακά, όσπρια, λαχανικά, ζυμαρικά, λάδι ενώ συχνά απουσίαζε το κρέας. Τα πουλερικά αποτελούν επίσης γευστική συνήθεια ενώ η πέστροφα κατέχει εξέχουσα θέση λόγω της εκτροφής της. Πιάτα που αξίζει να δοκιμάσουμε μεταξύ άλλων είναι η Μαντζίνα, η Μποκουβάλα, τα Γουμίδια, τα Λουρίδια και η Πίτα με εντόσθια. O πολτός του καλαμποκάλευρου, η «μαμαλίγκα», αποτελούσε φαγητό παρηγοριάς των σκληρά εργαζόμενων ντόπιων, που το απολάμβαναν με μπόλικη λιωμένη φέτα. Παρηγοριά στη λύπη και συντροφιά στη χαρά αποτελούσε το κρασί. Σήμερα η μακριά παράδοση στην οινοπαραγωγή αποδίδει τον τίτλο ΠΟΠ και ΠΓΕ σε δύο κρασιά της περιοχής, το κρασί Μεσενικόλα και το Καρδίτσα.
Διαλεχτές συνταγές
