Το «χρυσάφι της ελληνικής γης», ο παραδοσιακά συνδεδεμένος με τον πολιτισμό και την οικονομία της Κοζάνης κρόκος, είναι το βότανο που λάτρεψε η Κλεοπάτρα, ύμνησε ο Όμηρος, ο Σοφοκλής, ο Αριστοφάνης, ο Αισχύλος και αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη. Ελληνική λέξη που προέρχεται από την “κρόκη” (νήμα- υφάδι που με την σαΐτα πλέκεται στο στημόνι) και την ήξεραν τότε όλοι, Ρωμαίοι, Αιγύπτιοι και Εβραίοι. Ενώ για την καταγωγή του κρόκου υπάρχουν πολλές απόψεις, ως προς τις ιδιότητές του όλοι συμφωνούν. Στην αρχαιότητα ήταν ο κρόκος του έρωτα και της γονιμότητας, σήμερα είναι της φαρμακευτικής, της ζαχαροπλαστικής, της μαγειρικής, της ποτοποιίας, ακόμα και της ζωγραφικής! Ο λαός τον έχει για γιατρικό. Κάθε Οκτώβριο δεξιοτεχνικά οι Κοζανίτισσες γεμίζουν τα κοφίνια τους με άνθη από το πρωί ως το βράδυ, για να τα αποξηράνουν στο σπίτι. Κι επειδή τα καλό πράγμα αργεί να γίνει, θα περιμένετε μέχρι τέλος Μαρτίου για να απολαύσετε τον κρόκο.